Ontgrensd maar niet ontheemd. Taal(diversiteit) in Vlaanderen als glocaal erfgoed

Het populairste Vlaamse televisieprogramma van 2013 was de Eén-reeks ‘Eigen Kweek’. Hoewel ze vooraf vooral gecontesteerd leek te zullen worden vanwege de combinatie van humor-van-eigen-bodem en een maatschappelijk beladen thema (het gebruik van softdrugs en het zelf telen van wiet), was er meteen na de eerste aflevering van enige commotie geen spoor meer. De humor zat zo juist, dat er geen kruid gewassen was tegen het innemende effect dat de Duffels-West-Vlaamse aardappeltelersfamilie Welvaert op kijkend Vlaanderen had. Een belangrijk deel van die humor was van talige aard: met name he top (West-)Vlaamse leest geschoeide steenkolen-Engels dat zoon Frank Welvaert en zijn innemende ouders spraken met zijn vers geïmporteerde Filipijnse bruid, was ontwapenend en lachwekkend ‘eerlijk’. Wat goed is, wordt op zijn beurt snel geparodieerd. Tik in de browser van uw computer even de URL die in de voetnoot staat en bekijk wat de makers van de VTM-reeks ‘Tegen de Sterren op’ er persiflerend van maakten. Meteen krijg tu ook een expliciete duiding van de manier waarop ‘Eigen Kweek’ komaf maakte met een van de laatste heilige taalhuisjes op de Vlaamse televisie: dialect zonder ondertitels.