De pandemie daagt ons uit om creatief en innovatief uit de hoek te komen om onze erfgoedpraktijken te kunnen beleven en de werking van een erfgoedvereniging verder te zetten. Dat is niet eenvoudig, iedereen kan wel tips of inspiratie gebruiken. Dirk Gorrebeeck, bestuurslid van Heemkundige Kring Wissekerke weet ons te vertellen hoe ze de lokale bevolking hebben kunnen bereiken en amuseren in tijden van corona. Ze hebben samen met een tiental lokale verenigingen een onderhoudend krantje samengesteld Ons Cruybeeks Courantje. We hebben dit interview ook verwerkt tot een podcastaflevering.
Beluister hier de podcast:
Dag Dirk, zou je eerst en vooral jezelf en je Heemkundige Kring kunnen voorstellen?
Ik ben sinds twee jaar bestuurslid bij Heemkundige Kring Wissekerke. Ik schreef daarvoor wel al artikels en een boek voor de kring. Momenteel breng ik de artikels samen voor het tijdschrift. Daarnaast doe ik nog een hoop andere dingen, zoals dat meestal het geval is in een Heemkundige Kring. Ik ben bijvoorbeeld samen met de Landelijke Gilde een artikelenreeks aan het maken over het boerenleven in de jaren 50-60 op basis van interviews. Ik ben namelijk geïnteresseerd in de recente geschiedenis die nog mondeling overgedragen kan worden. Door de coronapandemie staat dit nu op een laag pitje, normaal zitten we met een aantal boeren samen. Het tijdschrift samenstellen lukt wel nog, maar dan online.
Vanwaar komt je passie voor heemkunde?
Dat is er eigenlijk heel mijn leven al. Ik ben bovendien een echte ‘Bazelaar’, een inwoner van Bazel. Ik heb de indruk dat het met de paplepel wordt ingegeven hier in Bazel. Het dorp heeft een goed gedocumenteerde geschiedenis en de inwoners zijn echt wel een beetje fier op de geschiedenis van het dorp, we praten er graag over.
Hebben jullie tijdens de coronapandemie creatieve alternatieven kunnen bedenken?
Helemaal in het begin van de crisis in maart wilden we iets doen, niet alleen voor onze leden maar ook met en voor andere mensen. Niet iedereen zit op Facebook dus wilden we proberen om samen met andere verenigingen een gedrukt krantje te maken dat we om de 3 à 4 weken gingen laten verschijnen. Maar hoe gingen we dat bij de mensen krijgen in volledige lockdown? We kwamen op het idee om de krantjes bijvoorbeeld bij winkels, wachtzalen van dokters en rusthuizen te bezorgen. We hebben op die manier 2.000 krantjes kunnen verspreiden op een gebied met ongeveer 20.000 inwoners, dat is best veel. Gedurende de eerste lockdown hebben we het krantje om de paar weken uitgebracht, dat is zeven keer gelukt, daarna zijn we ermee gestopt. Je moet er genoeg materiaal voor vinden, het vraagt nogal wat. In december hebben we er wel nog eentje gemaakt. Eigenlijk loopt het nog altijd door want in juli heeft een lokaal reclameblaadje gevraagd om elke maand een pagina in het reclameblaadje te vullen, die pagina heet nog altijd het Courantje.
Hoe waren de reacties?
De reacties waren zeer enthousiast. Ik herinner mij dat ik bij de bakker de tweede keer aan zijn stoep stond aan te schuiven voor brood. Ik stond daar ook met krantjes om die bij hem op de toog te leggen. Er waren mensen die mij enthousiast kwamen vragen of ze al direct een Courantje konden krijgen.
Hoe verliep de samenwerking met andere verenigingen?
Wij hebben alle verenigingen gecontacteerd die lid zijn van de cultuurraad in Kruibeke. Dat zijn er een veertigtal waarvan er dus tien gereageerd hebben. Ik ben jaren voorzitter geweest van de cultuurraad dus ik kende die verenigingen wel allemaal een beetje. De samenwerking haalt de banden nog wat meer aan, dat is heel plezant. In het begin liep het wel een beetje moeilijk, we moesten duidelijk maken dat het niet de bedoeling was om reclame te maken voor de eigen vereniging. Een paar keer heb ik moeten bijsturen. Wij vroegen gewoon naar iets onderhoudend voor de mensen dat niet te lang was. Maak een wandeling, geef ons een recept, een verhaaltje, iets om te doen met de kinderen of dergelijke zaken. We vonden toevallig iemand die we nog niet kenden die telkens een column wilde schrijven, de column was heel goed eigenlijk.
Zijn er ook positieve effecten voor jullie kring?
We zijn met meer dan 10 procent in ledenaantal gestegen. Voor de coronapandemie hadden we 550 leden en we zijn nu met 620 leden. De kosten voor het uitbrengen van het krantje hebben we zelf gedragen dus het heeft ons toch wel 2.000 euro uit onze kas gekost. Een andere vereniging heeft ook wat gesponsord maar voor het merendeel hebben we het zelf gedragen. Eigenaardig genoeg hebben we er waarschijnlijk meer profijt uit gehaald dan dat het ons heeft gekost. We zijn bijvoorbeeld veranderd van drukker met ons tijdschrift omdat we op zoek gingen hoe we dit krantje goedkoop konden drukken. Toen we eerder al eens waren veranderd van vormgever, was het ineens ook veel goedkoper en beter gedaan. De kosten van het drukken van ons tijdschrift zijn sterk verminderd, terwijl de inhoud is verdubbeld. Dat is heel gek.
Heb je tips voor andere erfgoedvrijwilligers die iets gelijkaardigs willen opzetten?
Het is eigenlijk niet zo moeilijk om een krantje te maken, het vraagt wat inspanning en geld maar het is vooral uitdagend om verenigingen te vinden die willen meedoen. Een keer een mail sturen met wat uitleg is soms niet genoeg, dan moet je de mensen gewoon eens opbellen. Als ze willen meedoen moet je er ook wat achteraanzitten. Als dat lukt dan komt het wel goed en is iedereen op het einde tevreden.
Het is dus belangrijk dat je contacten hebt, sluit je niet op! Ga naar buiten, hou contact, probeer met mensen te praten, bijvoorbeeld op de markt. Ik ga daar altijd naartoe en kom daar mensen tegen van andere verenigingen waar ik een babbeltje mee sla.
Bedankt voor het interview Dirk! Gelukkig kunnen we het Cruybeeks Courantje nog lezen via jullie website.
Beluister hier de volgende afleveringen van de podcastreeks ‘Inspirerende Erfgoedpraktijken’