Christelijke initiatierituelen: Plechtige communie

Plechtige communie

In gesprek met Jolien D.

In de rubriek 'over-dragers' spreekt Histories met en over dragers van rituelen, tradities of feesten. Dat zijn mensen die op allerlei manieren betrokken kunnen zijn bij zo'n ritueel, traditie of feest. We noemen hen dragers, omdat ze hun praktijk in leven houden door die zelf uit te voeren en door ze op anderen over te dragen.

Denk aan stagediven: Alleen als de hele menigte meewerkt, en de stagediver telkens een stukje verder draagt naar de volgende, zal de persoon niet vallen. En hoe meer mensen meedoen, hoe langer de duik kan duren.

Jolien: ‘Op 19 mei heb ik mijn plechtige communie gedaan en was er een groot feest. Ik heb er wel echt naar uitgekeken, want je communie doen is toch wel iets heel speciaals hé. In de week voor mijn communie moest ik elke dag naar de kerk om te oefenen. We deden dan alsof de communie al echt bezig was.

Mijn klasgenootjes en ik zaten vooraan in de kerk. Maar ik zat op de achterste rij waardoor ik eigenlijk niet zo veel zag van wat er gebeurde. Natuurlijk waren mijn mama, papa en Jelle er ook bij. Meme Godelieve en pepe Marcel zaten naast hen. Pepe André was er niet want hij woont in Spanje. Daarom was pepe Marcel dus gekomen. De pastoor vond dat niet erg. Zo lang er maar een pepe was, vond hij het goed.

Mijn mama, papa en ik hadden chique kleren aan voor mijn communie. Ik had de mijne zelf gekozen: een kleed met bolletjes, een donkerblauw jasje en blauwe schoenen. Ik moest eigenlijk een rood jasje aandoen van mijn mama maar ik vond dat écht niet mooi. En dus heb ik dat ook niet aangedaan hé. Mijn mama deed golfjes in mijn haar en ik droeg een diadeem. Die diadeem had ik zelf geknutseld met een blauw lint. Tijdens de mis had ik een wit paterskleed aan over mijn chique kleren. Samen met mijn mama was ik dat kleed gaan afhalen bij de mensen die de pastoor altijd helpen. Zij hadden mij ook gemeten zodat ik zeker de juiste maat had.

Na de kerk was er een groot feest voor mij in onze tuin. Mijn tantes, nonkels, nichten en neven waren uitgenodigd. Ze hadden allemaal een coole uitnodiging gekregen die ik samen met mijn mama had gemaakt. Er stond een foto op van mezelf met mijn favoriete konijn, het leukste konijn van de hele wereld! Op mijn feest was er taart en barbecue voor iedereen en het was echt wel heel lekker. Ik heb ook heel veel cadeautjes gekregen (enthousiast)! Bijna iedereen had een cadeautje voor mij mee. De meeste tantes en nonkels gaven we me centjes waarmee ik mijn paardrijlessen kan betalen. Die zijn echt wel heel duur. Wat ik van mijn mama en papa gekregen heb? Wel, ik wilde heel graag een kip. Maar die heb ik niet gekregen omdat de tuin niet groot genoeg is om een kip te houden…

Toen de mensen naar huis gingen heb ik ze nog een foto van mezelf gegeven als aandenken. Die foto’s werden genomen door een mevrouw die een hele fotostudie heeft in haar huis. Ik mocht dan een hele fotoshoot doen in mijn communiekleren. Dat was écht wel tof!’


Dankjewel voor het gesprek!


Dit interview werd afgenomen in mei 2013 door LECA (Landelijk Expertisecentrum voor Cultuur van Alledag). De werking van LECA maakt sinds 1 januari 2019 onderdeel uit van Histories.