In de rubriek 'over-dragers' spreekt Histories met en over dragers van rituelen, tradities of feesten. Dat zijn mensen die op allerlei manieren betrokken kunnen zijn bij zo'n ritueel, traditie of feest. We noemen hen dragers, omdat ze hun praktijk in leven houden door die zelf uit te voeren en door ze op anderen over te dragen.

Denk aan stagediven: Alleen als de hele menigte meewerkt, en de stagediver telkens een stukje verder draagt naar de volgende, zal de persoon niet vallen. En hoe meer mensen meedoen, hoe langer de duik kan duren.

Kunt u zich kort voorstellen?

Mijn naam is David Grant, ik ben de Chief Executive van het Irish College of Leuven. Ik werd in 2017 benoemd als CEO. Daarvoor heb ik drie jaar in de organisatie gewerkt, in Ierland. We hebben kantoren in Dublin en Belfast. We zijn een missiegerichte organisatie en het doel van onze organisatie is om een hulpbron te zijn voor het eiland Ierland. Daarom hebben we in 2013 kantoren geopend in Dublin en Belfast, met het oog op contacten met belanghebbenden in eigen land. Voornamelijk de universitaire sector, het hoger onderwijs, maar ook overheidsinstanties, vrijwilligersgroepen, vertegenwoordigers van bedrijven enzovoort. Ons team thuis in Dublin en Belfast gaat dus in gesprek met die belanghebbenden om ze naar Leuven te halen, waar we de inhoud van het programma organiseren. We zijn dus niet gebaseerd op faculteiten, we hebben geen programma's zoals een universiteit, over verschillende onderwerpen. We stemmen alles af op wat iedereen wil.

Momenteel hebben we een programma over duurzaam ondernemen. We hebben ook een landbouwprogramma. Een paar weken geleden hadden we een ingenieurs programma. Volgende week hebben we politiek en rechten. We hebben milieustudies, een MSC in financiën, en het gaat maar door. Maar wat we doen is de inhoud van het programma organiseren. Dus we brengen sprekers van de universiteit in Leuven, uit Brusselse wijken, denktanks, belangenorganisaties, enzovoort. We brengen ze naar het Europees Parlement en de Commissie. We organiseren excursies, afhankelijk van het onderwerp.

De cursussen zijn heel kort - drie tot vijf dagen, soms is er een die wat langer duurt. Wij werken ook met internationale universiteiten - Amerikaanse universiteiten komen hier in mei en juni voor hun studie in het buitenland. Zij blijven meestal wat langer. Maar dat is een beetje een mengvorm, waarbij professoren uit de VS ook ter plaatse in Leuven lesgeven.

Dat is onze missie: een hulpbron zijn voor het eiland Ierland. We doen dat door het leveren van onderwijs- en opleidingsprogramma's voor elke organisatie die met ons wil samenwerken.

We hebben ook deze aanwinst van het Ierse College die in 1984 aan de organisatie werd geschonken. Als een bron voor het eiland Ierland. Het was de wens van de Franciscanen die hier bijna vierhonderd jaar lang de huurders, de eigenaars van het eigendom waren. Ze trokken zich terug uit deze plaats; de aantallen liepen terug, en ze hadden een andere kerk in Crinem opgericht. Er was behoefte aan een Engelstalige gemeenschap rond mensen die een Engelstalige parochie nodig hadden, vooral in de internationale organisaties in Brussel. De Franciscanen werden gevraagd om dat te leiden. Leuven diende niet meer voor de opleiding; de opleiding vond plaats in Rome. Men vroeg zich af wat te doen met het gebouw. De franciscanen richtten in 1984 ter plaatse een comité op dat zei: "Oké, we hebben deze mooie aanwinst. Er is veel Ierse geschiedenis aan verbonden, belangrijke geschiedenis". En ze wilden niet dat het verloren ging, opging in het weefsel van de universiteit. Ze wilden het behouden als iets voor Ierland, om die identiteit zo goed mogelijk levend te houden.

Ze bekeken verschillende opties, en ze brachten mensen binnen om met hen te praten. Veel mensen die in Brussel waren toen Ierland tien jaar eerder toetrad tot de EEG. Ze waren zeer betrokken bij de vroege stadia van het project. Ze zagen de waarde ervan in termen van het kunnen aanbieden van deze educatieve opleidingsprogramma's. Dus dat was de start in 1984. Dat is wat we sindsdien hebben gedaan.

We hebben een grote investering gedaan met steun van een aantal donoren, waaronder de regering van Ierland, de regering van Noord-Ierland, particuliere donoren en veel middelen die we zelf hebben opgebouwd, om hier een moderne conferentieplek te creëren. Met een investering van zestien miljoen euro is een oud franciscaans klooster omgetoverd tot een residentieel conferentieoord van zeer hoge kwaliteit, zodat de mensen die er komen beschikken over comfortabele accommodatie, moderne conferentiefaciliteiten en de nodige catering. Terwijl tegelijkertijd het Ierse erfgoed en de Ierse cultuur worden beschermd en in stand gehouden.

Een deel daarvan is wat we blijven doen. De bron zijn voor het eiland Ierland. We proberen de Ierse cultuur hier in Europa en dit deel van Europa te promoten en te beschermen.

Het wordt zeer goed ontvangen. Er is lokaal veel belangstelling voor de Ierse cultuur, vooral voor Ierse muziek. Er zijn een aantal Ierse Vlaamse folkbands die ook Ierse muziek maken, een soort mengeling. Zij nemen deel aan evenementen die wij organiseren.

Wij organiseren zelf geen culturele activiteiten, maar steunen organisaties die dat wel doen. Het Irish Belgian Film Festival bijvoorbeeld, dat op verschillende plaatsen in België wordt georganiseerd. Als onderdeel daarvan organiseren we een avond. We dragen ons steentje bij om dat soort organisaties te steunen.

We hadden een lokale promotor die Johnny Logan vorig jaar in oktober naar ons toe haalde. We werkten opnieuw met hem samen om Johnny Logan's muziek en zijn optreden op een zaterdagavond in oktober te promoten. Hij is erg populair in dit deel van de wereld. Er was een goed publiek voor; het ging erg goed!

We hebben ook mensen als Kíla gehad, voor Covid. Zij speelden. We zijn die locatie die gebruikt kan worden door organisaties die de Ierse cultuur willen promoten. Volgend jaar is er bijvoorbeeld een Paasfestival dat hier in Leuven plaatsvindt. Het draait vooral om traditionele dans. Ze brengen ook organisaties, dansgroepen uit andere plaatsen mee. Ze hebben ons gevraagd om volgend jaar mee te doen, om te zien of we een groep thuis kunnen vinden die Ierse dans komt doen. We spelen onze rol in de culturele kant. Maar we moeten ook onze onderwijsprogramma's uitvoeren, wat er ook een groot deel van uitmaakt.

We hebben ook een partnerschap met de universiteit, dat het Leuven Center for Irish Studies heet, een gezamenlijk project van ons en de universiteit dat in 2010 werd opgericht. Seamus Heaney lanceerde het toen hier in het Irish College. Dit is een gezamenlijk onderzoekscentrum dat zich bezighoudt met Ierse studies rond kunst en cultuur, economie, psychologie. Het is een interdisciplinaire eenheid die verbonden is aan de universiteit. Nogmaals, we ondersteunen ook het Ierse studie-element aan de universiteit. We willen dat ook uitbreiden naar andere faculteiten, zodat er veel meer interdisciplinair werk komt.

Dat is de zachte kant die we doen als het gaat om het promoten van de Ierse cultuur en identiteit hier in Europa, dat we samenwerken met organisaties die hun eigen projecten en missie willen ontwikkelen. We ondersteunen hen daarbij. Dat is de rol waarin we onszelf zien. Om die ondersteuning te bieden aan organisaties.

Wij werken ook samen met organisaties in eigen land die misschien geen grote aantallen studentenprogramma's aanbieden, maar die misschien wel een bepaalde behoefte hebben, een bedrijfsgroep die toegang tot een markt wil, en wij kunnen wat onderzoek doen, de verbindingen voor hen leggen. Lokale overheidsgroepen die bijvoorbeeld leren over EU-projecten en EU-financiering, kunnen wij voor hen contacten leggen. We hoeven niet altijd een groot aantal studenten aan te trekken om de hulpbron te zijn. We moeten dingen doen die organisaties thuis ondersteunen, die misschien toegang tot deze regio nodig hebben, of er baat bij hebben.

Ik zou niet zeggen dat dat een notendop is, maar dat is zo'n beetje wat we zijn!

Het functioneert als een soort gemeenschapscentrum bijna, voor de Ierse gemeenschap hier in Vlaanderen, zou je zeggen?

Ik voelde me meteen thuis toen ik aanbelde en het Dublin-accent van de receptioniste hoorde. Het was heel vreemd om hier te horen. Maar geruststellend.

Wat dat mogelijk maakt, is de manier waarop we hier werken. We hebben een kern van personeel dat zorgt voor het eten en drinken, de accommodatie enzovoort, maar daarnaast nemen we twee keer per jaar tot veertien studenten aan, voor periodes van zes maanden. Deze komen van de hogescholen in het noorden en het zuiden, en studeren voornamelijk in de horeca. Zij komen hierheen en lopen zes maanden stage. We hebben altijd een goede groep Ierse jongeren die hier werken. Zij doen de receptie, de bediening, het eten en de drank. Ze krijgen een ervaring van dit alles voor hun horeca-opleiding.

Ze zouden thuis kunnen werken, in plaatselijke cafés en hotels, maar dit geeft ze de kans om een internationaal element op hun CV te krijgen. Wij zorgen voor dat middel, ondersteunen hogescholen en studenten thuis, waar ze zes maanden stage moeten lopen als onderdeel van hun studie. We geven ze onderdak en financiële steun. Het is een goed pakket, en een goede levenservaring.

Een van de dingen die veel internationale bezoekers zeggen als ze hier komen, is dat ze weten dat er echte Ieren waren. Het is leuk om dat te horen! Want het is het unieke van ons. We zijn een klein land, een eiland van zes miljoen of zo. In het geheel is het een druppel op een gloeiende plaat. Voor mensen om daadwerkelijk te spreken met een echte Ierse persoon - Dat is ook een deel van de zachte kant, belangrijk voor ons. Dat we Ierland presenteren als die céad míle fáilte (welkome) gastvrije plek, dat mensen, als ze hier komen, en ze krijgen een voorproefje of een vleugje Ierland, door deze locatie, en het contact met het Ierse personeel, en de gastvrijheid die ze ontvangen. Het laat een goede indruk achter bij mensen die op vakantie willen of zaken willen doen of Ierland willen bezoeken. Ze hebben een idee van wat Ierland is en waar het over gaat. Dat helpt, hebben we gemerkt. We hebben deze bron die duizenden mensen uit andere landen naar verschillende conferenties en evenementen brengt die we hier organiseren. Ze krijgen een Ierse ervaring. Dat is ook positief! We werken hard om ervoor te zorgen dat het een positieve ervaring is.

Er is vandaag een programma in het College, het College organiseert voortdurend verschillende evenementen. U zei eerder, voordat we aan het opnemen waren, dat u wat festiviteiten gaat houden voor St. Patrick's Day. Kunt u daar iets over zeggen?

Deze tijd van het jaar begint het wat drukker te worden. We volgen de academische cyclus in termen van pieken en dalen van zaken. Dus januari is de examenperiode, zoals je weet, in Leuven. Er gebeurt dan niet veel. Dus de wereld komt terug in februari, en door naar de lente en de zomer. In de zomer en augustus is er een dipje als mensen vakantie nemen, maar in september komt het weer terug.

Ook vanuit zakelijk oogpunt volgen wij dat model. We hebben veel activiteiten in deze maand en in de toekomst. Dat maakt ons echt enthousiast! Dat is waarvoor we hier zijn. Het is niet zo leuk in januari als niemand wil reizen na Kerstmis, met het slechte weer en de donkere avonden en al de rest. Maar nu het beter gaat, komen de groepen terug, en het is geweldig om die buzz over de plaats te voelen. Om dat doel te voelen.

Midden maart is een drukke tijd voor ons, met ons St. Patrick's Day evenement. Het is interessant dat we beweren dat St. Patrick's Day hier op het Ierse College is ontstaan. Loubodig, die hier broeder was, kreeg de opdracht om een Ierse heilige op de kalender te krijgen. Hij diende een verzoekschrift in bij Rome, en toen de Romeinse kalender werd samengesteld, werd St. Patrick opgenomen op 17 maart, de dag waarop hij blijkbaar stierf. Wij voelen ons dus rechtstreeks verbonden met de instelling van die dag. Toen die werd ingesteld, gebruikten de toenmalige Fransmannen, die hier waren, die dag heel vaak voor speciale intenties en devoties en dergelijke. Voor de gemeenschap in Leuven en voor Ierland.

De traditie hier op het Ierse College voor St. Patrick's Day gaat terug tot het begin dat St. Patrick's Day een feestdag op de kalender werd. Natuurlijk, zo'n vierhonderd jaar geleden, waren het niet de groene hoeden en groene Guineass, of iets anders dat er tegenwoordig bij hoort! Het was natuurlijk een dag van vroomheid en een feestdag, maar niet met de fanfare die we tegenwoordig hebben.

We proberen dat een beetje te bevorderen. Die rol spelen in wat St. Patrick's Day is en hoe het wereldwijd gevierd wordt. De laatste jaren, met uitzondering van Covid natuurlijk, vergroenen we het gebouw. We doen mee aan het wereldwijde vergroeningsprogramma dat Fáilte Ierland heeft opgezet. Dus we stonden daar met alle andere grote monumenten in de wereld en creëerden een bewustzijn van Ierland waar mensen het zouden zien.

We houden een St. Patrick's Day evenement. Dit jaar is het vrijdag de 17e, wat goed werkt. Het werkt niet altijd zo goed als het op een maandag of dinsdag valt. Maar we werken er omheen, en houden misschien evenementen het weekend ervoor. Maar nogmaals, thuis is de 17e een sacrament en het is belangrijk dat mensen het op die dag vieren. Hier is het niet zo rigide. Ik denk dat het belangrijk is dat we de gelegenheid op en rond die dag vieren, omdat het een unieke kans is om aan te sluiten bij de wereldwijde viering van St. Patrick en Ierland.

Dit jaar richten we ons op muziek en dans. Door de jaren heen hebben we ons gericht op poëzie, lezingen en literatuur. We verplaatsen het om het te mixen, het anders te houden. We hebben een lokale Vlaamse traditionele muziekgroep die ook Ierse muziek speelt. Een groep die Fergus heet. Zij trappen de avond af. We hebben enkele Ierse dansers, die uit Gent komen. Er zijn een paar Ierse dansscholen hier in België. Dus zij gaan hier optreden.

We hebben S.J. McArdel, een artiest en curator uit County Louth. Hij zal ook het concert leiden. Dit jaar hebben we ook studenten van het Belfast Metropolitan College, een aantal van hen zijn muziekstudenten. Een aantal van hen zal ook deelnemen en traditionele muziek ten gehore brengen. Het wordt een mooie avond met veel muziek en dans.

Meestal beginnen we met een receptie voor het concert. Dit jaar introduceren we een beetje Ierse culinaire aspecten, wat we nog niet eerder hebben gedaan. We hebben een Ierse kok die komt. Hij gaat een aantal Ierse delicatessen en hartigheden bereiden waar de mensen van kunnen genieten. Lokaal Iers eten, lokale kazen, worstjes, spek; traditioneel Iers eten!

We zijn erg betrokken bij de gemeenschap in Leuven. We zijn erg geïntegreerd hier, en wat er lokaal gebeurt. Dit is een kans voor ons om de gemeenschap in Leuven te betrekken, om Ierland St. Patrick's Day bij hen te promoten. Dus we hebben al ons netwerk uitgenodigd waarvan we deel uitmaken in de stad. We krijgen een goed publiek van hen, die ook zullen komen en de avond zullen steunen. Het wordt een leuke avond, met veel lekker Iers eten.

Goede craic ook! Dus het is een leuke manier om het te vieren. We zullen helemaal groen zijn. We hebben ook andere ideeën voor de toekomst. We hebben het in het verleden iets anders gedaan. Het is goed om het een beetje te mixen. Gewoon doen wat op dat moment beschikbaar is. We zijn altijd op zoek naar nieuwe manieren om dingen te doen. Proberen te evolueren. Misschien hopen we volgend jaar enkele lokale scholen erbij te betrekken, om overdag iets te doen. De leerlingen kunnen komen en iets leren over Ierland, St. Patrick, enzovoort.

Elk jaar proberen we beetje bij beetje de boodschap op een andere manier uit te dragen. We proberen creatief te zijn in hoe we dat doen. Vrijdag, we hebben er zin in!

Het is ook een goede gelegenheid om mensen kennis te laten maken met de Ierse cultuur, want natuurlijk associëren veel mensen St. Patrick's Day met uitgaan, drinken en dat soort dingen. Maar als je dingen als Ierse muziek en Iers eten introduceert, laat je een extra aspect van de Ierse cultuur zien dat soms verloren gaat.

Ons gevoel voor patriottisme neemt zeker toe als we naar het buitenland gaan! Hier zou ik naar de Ierse pub gaan en naar Ierse muziek luisteren, maar dat zou ik thuis nooit doen. Het is iets wat ik meer kan waarderen als ik van huis ben. Bent u het daarmee eens?

Een weekendaffaire! Nog een paar vragen. U hebt gezegd dat er ook veel internationale bezoekers zijn. Heeft u gemerkt dat de Ierse literaire evenementen of poëzie evenementen veel publiek trekken dat niet-Iers is?

Het is een goede vraag, en een die me eigenlijk verbaast als ik het zie. De internationale evenementen die we organiseren, bijvoorbeeld op het gebied van onderwijs, waarbij we Amerikaanse of Australische universiteiten faciliteren. Voor ons is dat vooral om toegang te bieden tot Europa en de EU-instellingen en alles wat in dit deel van de wereld gebeurt via het Ierse huis. Dus nogmaals, door Amerikaanse of Australische groepen naar Leuven te halen, hier te verblijven en met ons aan een programma te werken, is de toetssteen opnieuw het Ierse college. We hopen dat ze toegang hebben tot al het EU materiaal via het college. Dat is een puur internationaal publiek.

De andere kant is het Leuvense Centrum voor Ierse Studies. Ze organiseren boekenclubs, literatuur evenementen, sommige zijn nu online sinds covid. Maar ook fysiek. Ze hebben internationale conferenties. Die vinden niet altijd hier plaats. Sommige heb ik bijgewoond. Ik zou zeggen dat de meerderheid van de deelnemers niet-Iers is. En de meerderheid met een mijlpaal!

Het is echt verbazingwekkend als je naar deze evenementen over Ierse studies gaat en je bent een van de weinige Ieren in de zaal. En de kennis die ze hebben over Ierse literatuur, cultuur en geschiedenis is echt verbazingwekkend. Dat er als kleine natie mensen in heel Europa zijn die zich voor ons interesseren en zich in hun academische loopbaan met dit soort onderwerpen bezighouden.

Dus de internationale kant, voor degenen die geïnteresseerd zijn, ik zou zeggen dat het vrij niche is. Het zal niet wijdverbreid zijn. Ik zal geen namen noemen, maar een directeur van een Vlaamse overheidsinstelling, die hier onlangs was, ik sprak met hem. En ze vertelden me dat ze hun pHd op St. Patrick's Vagevuur hadden gedaan.

Ze waren nog nooit in Ierland geweest! Maar dit was hun doctoraat. Het is net als, waar komt dat vandaan? Maar het is er. Het aantal mensen met een oprechte interesse in Ierse cultuur, literatuur enzovoort, die niet Iers zijn, neemt zeker toe. En ik moet zeggen dat dat getuigt van een aantal redenen. Wij spelen onze rol hier in België. We hebben ook een netwerk dat EFACIS heet - European Federation of Associations and Centers of Irish Studies. Dat is een netwerk van tweeënvijftig universiteiten in heel Europa die allemaal Ierse studieafdelingen hebben. Wij ondersteunen dat, het secretariaat is hier in het Ierse College gevestigd. Wij organiseren activiteiten voor die universiteiten en ondersteunen het werk dat aan die universiteiten wordt gedaan rond Ierse studies. Het zijn duidelijk internationale doelgroepen. Er gebeurt veel op het gebied van Ierse studies aan de universiteit.

We hebben ook een programma om de cultuur van Ierland thuis te ondersteunen, de Irish Itinerary. Het idee is dat kunstenaars, dichters en schrijvers naar een van deze tweeënvijftig universiteiten reizen. Ze gaan een dialoog aan met de studenten op academisch niveau. Hen ontmoeten, misschien voordragen, met hen optreden, maar ook een publiek optreden met hen doen. Het is de lokale gemeenschap binnenhalen. Ze waren bijvoorbeeld in Praag, op de Charles Universiteit.

We reiken zelfs verder dan het universitaire netwerk, naar de publieke sfeer, in heel Europa. De belangstelling daarvoor is zeer verrassend. En zeer bemoedigend! We maken een verschil, we dragen iets bij. Als we meer zouden kunnen doen, zou dat ook geweldig zijn.